خشکبار از جمله کشمش به عنوان یکی از غنی ترین خوراکی ها و مواد غذایی و یا بهتر است بگوییم تنقلات در فرهنگ ایرانی جای دارد. معروف است که قدیمی تر ها همیشه در جیب خود کمی نخوچی، کشمش و بادام و پسته داشتند و حتی به فرزندان یا نوه های خود به عنوان پیشکشی مشتی از همین تنقلات را می داده اند. نقش خشکبار در تقویت قوای بدن و همچنین بنیه کودکان و نوجوانان انکار ناپذیر بوده و تاثیر آن بر سلامت افراد از جنله های مختلفی مورد بررسی قرار گرفته است.
در میان انواع کشمش ها می توان به کشمش سلطانی، کشمش تیره و کشمش سبز اشاره نمود. کشمش سبز معروف ترین و شناخته شده ترین کشمش در کشور ایران است. اگر به خشکبار علاقه مند باشید و انواع محصولات آن و تفاوت ها و ویژگی های هر یک را بخوبی بشناسید، متوجه فرق میان کشمش سبز با کشمش های دیگر خواهید شد. برای عموم افراد که دقت زیادی در مورد تنوع محصولات خشکبار ندارند، تفاوت زیادی میان کشمش به چشم نمی آید. بد نیست بدانید که یکی از مشخص ترین کشمش هایی که در کشورمان مصرف می شود کشمش سبز است. این کشمش خود می تواند در دو نوع سبز قلمی و سبز پلویی دسته بندی شود. کشمش سبز پلویی برای استفاده در غذاهایی مانند عدس پلو به کار می رود و طعم و عطر ویژه ای به آن می دهد، هر چند عده ای علاقه دارند کشمش پلویی را نیز به شکل خام مصرف کنند. اما اصلی ترین محصولی که به نام کشمش می شناسیم، کشمش سبز قلمی است. کشمش قلمی به دلیل مصرف زیاد در ظروف آجیل کاملا با فرهنگ و رژیم غذایی ما اخت گرفته و بخش جدایی ناپذیری از ظروف پذیرایی را به خود اختصاص داده است.
با توجه به روش های خشکاندن کشمش برای مصرف مشتریان که بیشتر شامل روش صنعتی می شود، به نظر می رسد استقبال از روش های سنتی که اقدام به خشک کردن انگور با آفتاب می کنند نیز مورد توجه افرادی قرار گرفته باشد که به دنبال روش های ارگانیک برای تهیه مواد غذایی خود هستند.
کشمش سبز مانند انواع دیگر کشمش ها سرشار از قند طبیعی بوده و با این حساب مصرف آن برای بیماران مبتلا به دیابت توصیه نمی شود.