پتاسیم
عناصر و املاح معدنی در تعادل و سلامت بدن انسان نقش غیر قابل انکاری بازی می کنند.
بدن انسان، یک باتری پیچیده
اگر بخواهیم از نگاه فیزیولوژیکی به نقش پتاسیم و سایر عناصر اشاره کنیم، می توان بدن را به یک باتری و منبع انواع کنش و واکنش های شیمیایی و الکترولیتی تشبیه کرد. در این حالت، عناصری مانند پتاسیم برای به جریان اندازی فعل و انفعال ها و ایجاد تعادل در مکانیزم های الکترولیتی مفید هستند و به این ترتیب زمینه ارتباط بهتر میان سلول ها و بافت های گوناگون با یکدیگر را فراهم می کنند.
پتاسیم از مهم ترین عناصری است که به مقدار قابل توجه در بافت های استخوانی و به ویژه بافت های عضلانی وجود دارد. البته نباید فراموش کرد که این عناصر به صورت ترکیبی می توانند کار آیی لازم را برای سلامتی داشته باشند.
بدون پتاسیم، بدون اخلاق و بدون اعصاب
به عنوان مثال پتاسیم به کمک سدیم و کلسیم نقش آفرینی بهتری دارد. شاید بتوان پتاسیم را جزو عناصر اصلی برای فعالیت دستگاه عصبی دانست. در نتیجه هنگامی که مقدار این عنصر در بدن کم می شود، اختلالاتی که مربوط به دستگاه مغز و اعصاب هستند شدید تر شده و به عنوان علائم کمبود آن عناصر مورد توجه قرار می گیرند که برخی از آن ها عبارتند از تپش قلب عصبی، بد خلقی و ناراحتی های روحی، نگرانی و استرس و همچنین سردرد عصبی!
از سوی دیگر بخاطر عواقب منفی که کمبود پتاسیم برای عضلات قلب به وجود می آورد، ممکن است در جریان طبیعی خون هم مشکلاتی ایجاد کند که از میان آن ها می توان به عدم تنظیم فشار خون اشاره نمود. علاوه بر این وجود پتاسیم برای سلامت غدد درونی و همچنین تنظیم میزان آب و رطوبت بدن لازم است و در صورت کمبود آب و یا تورم غدد، به نظر می رسد یکی از این دلایل به کاهش میزان پتاسیم بر می گردد.
پتاسیم ماده ای است که در میوه ها و سبزیجات به مقدار فراوان تری در مقایسه با سایر مواد غذایی یافت می شود. میزان پتاسیم در موادی مانند اسفناج، آووکادو، سیب زمینی و لوبیا سفید قابل توجه است.
همچنین موز، قارچ و نارگیل از دیگر خوراکی هایی هستند که به مقدار کافی حاوی پتاسیم بوده و بهتر است به صورت منظم در برنامه غذایی هر شخص به خصوص گروه سنی نوجوانان و کودکان گنجانده شوند. گرفتگی عضلات، سکته مغزی، پوکی استخوان و همچنین کاهش یا افزایش فشار خون از مهم ترین نارسایی هایی هستند که مصرف پتاسیم در بهبود وضع آن ها تاثیر خواهد داشت.
منیزیم
احتمالا تا کنون این تجربه برای شما پیش آمده باشد که در گوش خود احساس زنگ و گرفتگی یا وزوز کنید. در این صورت ممکن است در معرض کمبود منیزیم باشید که یکی از شناخته شده ترین و مفید ترین عناصری است که برای سلامت و فعالیت بهتر بافت های بدن کاربرد دارد.
البته منیزیم هم مانند دیگر مواد مغذی، زمانی برای بدن سودمند است که در ترکیب با سایر عناصر و املاح باشد، وگرنه به تنهایی قادر نیست نقش سودبخش خود را ایفا می کند.
در نگاه شیمیایی، بدن یک محفظه الکترولیتی و فعال است که همین مواد شیمیایی چه در قالب عنصر و یون یا به صورت مرکب، آن را اداره می کنند. به همین دلیل هر نوع کمبود کل سیستم را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
کمک به رشد عضلات، کمک به رفع افسردگی
اصلی ترین نقش منیزیم در کنار پتاسیم و کلسیم و سایر عناصر، تقویت و عملکرد بهتر بافت های ماهیچه ای است.
وجود منیزیم برای فعالیت بهتر سلول های عصبی و تبادل اطلاعات و پالس های حرکتی یا حسی عضلات ضروری است و در صورتی که بدن با کمبود منیزیم مواجه باشد، فعالیت عضلات حیاتی مانند قلب به بی نظمی دچار شده و جریان خون در رگ ها به درستی گردش نخواهد داشت.
در نتیجه می بینیم که عدم وجود عنصری مانند منیزیم، تا چه اندازه می تواند برای خون رسانی به سلول ها و روال طبیعی سوخت و ساز ها به کمک اکسیژن، خطر آفرین باشد.
علاوه بر این وجود منیزیم باعث می شود تا از بروز مشکلات عصبی دیگری مانند استرس، بد خوابی و افسردگی پیشگیری شود.
گرفتگی عضلات و در برخی موارد شدید تر، رعشه های مقطعی یا طولانی مدت هم ممکن است منشاء عصبی داشته باشد و گاهی متاسفانه برخی از مردم آن را یک مشکل معمولی تلقی می کنند و نادیده می گیرند و تصور می کنند بدلیل ضعف عمومی بدن یا تغییر دما و … رخ داده است؛ در صورتی که احتمال دارد این مسئله نیز به خاطر کمبود منیزیم و عدم تبادل مناسب سیگنال های حرکتی ایجاد شود.